حساب کاربری
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه
امامت (قرآن)
از عناوین و موضوعات مطرح شده در
آیات قرآن
، «امامت» است.
فهرست مندرجات
۱ - معنی امامت
۲ - عناوین مرتبط
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنی امامت
امامت در لغت به معناى پيشوايى و در اصطلاح، منصبى است الهى كه تمام شئون والا و فضايل را دربردارد؛ جز
نبوت
و آنچه لازمه آن است
[۱]
شوشتری، نورالله، احقاق الحق، ج۲، ص۳۰۰.
و در اينجا معناى اصطلاحى آن مورد نظر است و آیاتی معرفی میشوند که در آنها از واژههاى «امام»، «ائمّه»، «مُلك» و بعضى از جملات بنا بر
شأن نزول
استفاده شده است.
۲ - عناوین مرتبط
استمرار امامت (قرآن)
،
امامان معصوم (قرآن)
،
امامت آل ابراهیم (قرآن)
،
امامت آل محمد (قرآن)
،
امامت ابراهیم (قرآن)
،
امامت اسحاق (قرآن)
،
امامت انبیاء (قرآن)
،
امامت در بنیاسرائیل (قرآن)
،
امامت در نسل ابراهیم (قرآن)
،
امامت علی (قرآن)
،
امامت مستضعفان (قرآن)
،
امامت موسی (قرآن)
،
امامت و نبوت (قرآن)
،
امامت هارون (قرآن)
،
امامت یعقوب (قرآن)
،
درخواست امامت (قرآن)
،
شرایط امامت (قرآن)
،
منشأ امامت (قرآن)
،
منصب امامت (قرآن)
،
وعده امامت (قرآن)
،
وظایف امامت (قرآن)
،
امام حسن (قرآن)
،
امام حسین (قرآن)
،
امام علی (قرآن)
،
امام مهدی (قرآن)
.
۳ - پانویس
۱.
↑
شوشتری، نورالله، احقاق الحق، ج۲، ص۳۰۰.
۴ - منبع
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۱۸، برگرفته از مقاله «امامت».
ردههای این صفحه :
امامت
|
موضوعات قرآنی
آخرین نظرات
نبوت