زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

امامت (قرآن)





از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «امامت» است.


۱ - معنی امامت



امامت در لغت به معناى پيشوايى و در اصطلاح، منصبى است الهى كه تمام شئون والا و فضايل را دربردارد؛ جز نبوت و آن‌چه لازمه آن است‌
و در اين‌جا معناى اصطلاحى آن مورد نظر است و آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «امام»، «ائمّه»، «مُلك» و بعضى از جملات بنا بر شأن نزول استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



استمرار امامت (قرآن)، امامان معصوم (قرآن)، امامت آل ابراهیم (قرآن)، امامت آل محمد (قرآن)، امامت ابراهیم (قرآن)، امامت اسحاق (قرآن)، امامت انبیاء (قرآن)، امامت در بنی‌اسرائیل (قرآن)، امامت در نسل ابراهیم (قرآن)، امامت علی (قرآن)، امامت مستضعفان (قرآن)، امامت موسی (قرآن)، امامت و نبوت (قرآن)، امامت هارون (قرآن)، امامت یعقوب (قرآن)، درخواست امامت (قرآن)، شرایط امامت (قرآن)، منشأ امامت (قرآن)، منصب امامت (قرآن)، وعده امامت (قرآن)، وظایف امامت (قرآن)، امام حسن (قرآن)، امام حسین (قرآن)، امام علی (قرآن)، امام مهدی (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. شوشتری، نورالله، احقاق الحق، ج۲، ص۳۰۰.    


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۱۸، برگرفته از مقاله «امامت».    


رده‌های این صفحه : امامت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.